Pasożytem poliksenicznym (w przeciwieństwie do
glisty) jest
włosień kręty (
Trichinella spirali), ale jego cykl rozwojowy odbywa się w ciele jednego żywiciela. Występowanie włośnia stwierdzono u wielu zwierząt hodowlanych (na przykład u
świń,
psów,
nutrii), a także
lisów,
wilków,
niedźwiedzi,
fok,
dzików,
szczurów i innych. Człowiek najczęściej zaraża się tym pasożytem przez zjedzenie
mięsa wieprzowego, zawierającego otorbione
larwy włośnia (
trychiny).
W przewodzie pokarmowym człowieka
larwy włośnia (trychiny) wydostają się z osłonek i wgryzają w ścianki
jelita. Bardzo szybko dojrzewają i po kilku dniach zdolne są do rozrodu płciowego. Samce po
kopulacji giną, a samice w ciągu swojego życia (trwającego około miesiąca), rodzą do 1500 larw (są
jajożyworodne). Larwy te przedostają się do
mięśni poprzecznie prążkowanych (najczęściej do
przepony i
mięśni międzyżebrowych). Tutaj osiadają, kilkakrotnie
linieją i otaczają się torebką (
cystą). W takiej postaci mogą przeżyć nawet kilkadziesiąt lat, przy czym w zasadzie nie ma sposobu ich usunięcia.